More Blues Fest #16 Festival Egmontpark Zottegem (25-05-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: More Blues info band: Bluebird - Walter Broes & The Mercenaries - Joost de Lange © Rootsville 2018

Die enkele dagen jaarlijks verlof zullen voor mezelf pas plaats vinden half september want vandaag is het zo een beetje de start van de festival zomer. Aan die zwartkijkers die stellen dat 'blues' niet zou leven in België, aan die personen stel ik voor om een nieuwe tandenborstel aan te schaffen om zo de volgende 14 weken met mij de festivaltenten af te schuimen. Het begint op dit laatste weekend al met een overdruk programma. Met een reporter die helaas met gezondheidsproblemen kampt wordt het toch even 'toveren' om overal eens de lucht op te gaan snuiven. Het enige gaatje dat er bij mij nog kon worden ingevuld was deze vrijdag op het 16de More Blues Fest in Zottegem, dus op weg naar de 'Morre', niet op een blauwe wolk maar in een witte tent ;-)

Vandaag is het de opener van deze driedaagse van het 'More Blues Fest' dat plaatsvindt in het Egmontpark te Zottegem. Met Filip's liefde voor het stevigere werk staat onder meer morgen ook Laurence Jones en de Vlaams-Waalse alliantie van de Boogie Beasts op de affiche. Op deze vrijdag werd het programma beperkt gehouden tot 3 bands. Een dag die dan nog eens als veelzijdig kan worden bestempeld met de 'zwarte' blues van Bluebird, de rootsrock van Walter Broes en het gitaargeweld van Joost de Lange. De 'MC' voor de avond was Michel Goessens (Aardvark Duo) en met een muzikale introductie van de bands hield hij het zonder meer origineel. In het gezelschap van 'Zelzate Blues Happening', een delegatie van 'Devant Les Bois on Stage' en Romy...pils waren we kaar om er aan te beginnen.

Starten dus doen ze met Bluebird. De eerste keer dat ik deze vier youngsters van Bluebird aan het werk zag nu ondertussen al een paar jaar geleden in dit was...uiteraard in hun thuisbasis 'Ghent'. Nee, niet in die ondertussen wereld bekende juke joint de Missy Sippy maar wel op de 3de editie van 'Boogieville' (concert report), een event dat dit jaar helaas van de kalender werd geschrapt door het al te hoge kostenplaatje van de 'Vooruit', maar hoogstwaarschijnlijk in een andere formule terug zal herrijzen.

Bluebird’, is een band die bestaat uit vier jonge getalenteerde gasten die het hart voor de blues op de juiste plaats lijken te hebben. Matis Cooreman (harmonica & vocals), Lajos Tauber (gitaar, slide & vocals), Kasper Van de Ponseele (gitaar) en Natan Goessens (drums) zijn geïnspireerd door groten als Sonny Boy Williamson, Jimmy Reed en Little Walter om er maar een paar te noemen en weten de Delta blues te benaderen zonder franjes en in al zijn eenvoud. Ze brengen hun blues alsof ze allen in de Delta zijn geboren want deze vier 'white boys' weten wel degelijk hoe ze blues moeten aanvoelen. Op 19 april ll. kwamen ze nog hun debuutalbum 'Live at Missy Sippy' (album report) voor te stellen in...yep de Missy Sippy te Gent.

Bluebird weten ons te entertainen met hun blues met nummers als een eigen arrangement op Jimmy Reed's 'Hush Hush', maar ook met eigen originals als 'Smiling Machine' en 'Indian Headed Monkey'. Openen doen ze met 'Louisiana' en daarmee zitten ze al meteen op het juiste spoor. Het is een onwaarschijnlijke beleving hoe de stringblenders Lajos Tauber en Kasper Van de Ponseele elkaar weten aan te vullen, dit met enkel en alleen met twee akoestische six-strings.

De ongepolijste stemintonatie van Matis Cooreman doet me steeds denken aan Lazy Lester en diens rauwe harpklanken dringen diep in je door waardoor rillingen ontstaan. Van een hymne als 'Sint-James Infirmary' tot de metal van Black Sabbath, deze 'Bluebird' heeft het allemaal in zich! Who Want More? de Morre...en wij natuurlijk!

Met de tweede band op de affiche veranderen ze hier in Zottegem al meteen het geweer van schouder. Van blues naar rootsrock en dat meteen met de grootste rootsrocker die ons landje ooit heeft gekend. Ik blijf in herhaling vallen en zal dat steeds blijven doen telkens ik Walter Broes komt te aanschouwen. Er zijn maar een paar bands waarvan alle materiaal in mijn uitpuilende platen- en CD kast zit en één daarvan is het arsenaal van 'The Seatsniffers'. Zelfs tot de CD van de 'Ratmen' toe. Na de desastreuze split ontstond gelukkig deze 'Walter Broes & The Mercenaries'. Ik had eerlijk gezegd wel een paar concerten nodig om alles in de goede plooi te laten vallen en misschien was dit ook het geval voor WB. In 2016 verscheen bij 'Rootz Rumble', een dochteronderneming van 'Naked' hun langverachte debuutplaat 'Movin' Up' (album report). Nadien ben ik Walter Broes ook eens gaan opzoeken tijdens zijn tweede bezigheid als uitbater van 'The Guitar Bar' in 't stad. Een exclusieve gitaarwinkel die hij samen met zijn collega, en bezielende kracht achter het project Dries d'Haese komt te runnen (spotlight).

Gelukkig draaien Walter Broes, Lieven Declerck en Clark Kenis nu al sinds die release op volle toeren en bestaat hun kracht eruit dat ze zowel op blues als roots festivals kunnen worden ingezet, en zo komen we dit trio meermaals per jaar tegen zoals hier vandaag bij Filip Morre. Met een instrumentale intro als 'Big Sexy' weten ze meteen alle aandacht op te eisen en wat volgt is rootsrock van het allerbeste niveau. De titeltrack van hun debuutplaat kan en mag uiteraard niet ontbreken en dus wordt 'Movin' Up' er zo maar tussen gegooid. Eén van de mooiste nummers op het debuutalbum 'Movin' Up' is ontegensprekelijk het met rumba getinte 'Man Child' en kan en mag dit ook hier vanavond niet ontbreken. Clark 'Moonshine' Kenis werd aangetrokken bij deze 'Mercenaries' om met regelmaat ook zijn country rock 'n roll op de menigte los te laten en ook vanavond doet hij dit met nummers als 'Gone Ridin'' More 'blues' met 'No More' is dan weer een knipoog naar we West-Coast. Met een Bo Diddley' rifje is het toch meesterlijk welke 'originals' Walter nog uit zijn mouw weet te schudden en dus zitten we met 'I Got My Own Kick Going' in de juiste groove. Hey Morre we want More!

More brengen WB & The Mercenaries met 'Boogie Woogie Country S...Girl' en zelfs dan kregen we er nog niet genoeg van. Boogiee Woogie? Nee pure rootsrock verd*mme. Er werden ook al nummers losgelaten op de menigten die zullen prijken op hun 2de album. Hell Yeah, laat maar komen die plaat! Zottegemse Ladies gone wild...

Als afsluiter op deze eerste dag komen we uit bij de Nederlandse gitaarvirtuoos Joost de Lange. Ook al heeft Joost Nederlandse roots toch kunnen we hel een klein beetje als Belg beschouwen want zijn woonplaats is in ons eigenste Antwerpen vandaar ook de Belgische bezetting van de band met bassist Mitchell Goor en drummer Ramses Donvil. Een 'power trio' dat Zottegem op dit nachtelijk uur op zijn grondvesten zal doen daveren.

Joost de Lange begon rond zijn 11e jaar met gitaar spelen. Tot zijn 18e werd hij vooral beïnvloed door Blues en Rock-muziek van onder andere John Lee Hooker, Buddy Guy, Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix, Dire Straits, Led Zeppelin. Later putte hij zijn inspiratie uit hardrock-bands als Metallica, Iron Maiden en Ozzy Osbourne. Vanaf zijn 16e is hij actief in allerlei bands. Joost voltooide een opleiding voor gitaarbouw en studeerde daarna af aan de Jazz Studio in Antwerpen. Door de jaren heen heeft hij brede ervaring opgedaan in verschillende bands met genres als Jazz, Blues, Rock en Metal. Tegenwoordig verzorgt hij met zijn band Joost de Lange Rock & Blues Experience veel optredens op zowel grote als kleine podia in België en Nederland. Zijn laatste digitale wapenfeit dateert van vorig jaar met de CD 'Live in Antwerp'.

Met werk van onder andere Jimi Hendrix en ook de Ierse god Rory Ghallager weet hij meteen de aandacht te trekken van de headbangers hier aanwezig. Maar ook hun eigen werk is food for rockers en zo deinen we weg in de nacht in een heuse rock party. Openen doen ze met eentje van Elmore James en met diens 'Dust My Broom' krijgen we hier meteen een kruising tussen de slide van Elmore en de bluesrock van Joost. Knappe binnenkomer.

Met 'Hey Joe' belanden er hier een paar in trance en wanneer Ghallager's 'Bad Penny' en Hendrix' zijn 'Voodoo Chile' eraan komen verandert deze tent in een heuse Rockpalast. Souls on fire zouden we kunnen stellen! Tijd ook voor de 'long way home' en zo hopen we morgen fris en monter aan de start te staan op de alweer 17de editie van Duvel Blues. De kampeerders in Zottegem die hebben hier nog twee dagen voor de boeg!

Bluebird

Walter Broes & The Mercenaries

Joost de Lange